Πε τζιαι να πεις για τον μαυρο τζιαι γεριμον καιρο εδω στην ξενιτειά, σήμερα εφκαλεν ενα υπέροχο ηλιούδιν τζιαι ανέβηκεν η ψυχολογία μας τόσο πολλά που εν κατεβαίνει !! Μετά που έκαμα τες δουλειές τζιαι τες υποχρεώσεις που είχα, είπα στον ευατό μου "κάτσε ρε παιδί μου, πιάσε ενα κρουασάν σοκολάτας τζιαι άπλωσε ζάμπαν δαμαί σε τούτο το καφέ που έχει τζιαι τραπεζάκια έξω, να σε δεί λίον ο ήλιος, να ξεμουχλιάσει το κορμί, να πάρει ενέργεια ο εγκέφαλος, να διεγερθεί η μνήμη τζιαι η σκέψη ! " ... Τζιαι έτσι έκαμα.

Η αγαπημένη μου ασχολία στα πλαίσια της "δημιουργικής τεμπελιάς" είναι να παρατηρώ τους περαστικούς.... Τα μωρά που μόλις εσχολάσαν τζιαι συνοδεύονται από τις μανάδες τους είτε τις νταντάδες τους ανάλογα, οι φοιτητοπαρέες που ακουγονται που τα δέκα μίλια διότι πάντα γελούν δυνατά, κυνηγιούνται μέστους δρόμους για να πειράξει ο ένας τον άλλον, τζιαι κάμνουν οτιδήποτε περνά που το σιέρι τους για να τραβήξουν την προσοχή: την δική μου , την δική σου, μα κυρίως της τάδε συμφοιτήτριας με την οποία κάτι πλανιέται στον αέρα... ιφ γιου νόου γουότ αι μιν..
Οι βιαστικοί κοστουμαρισμένοι μπίζνεσμαν που πάντα έχουν κάτι φάτσες σαν να τζιαι πάλαι στραβά εξυπνήσαν το πρωί τζιαι ούλλοι φταίν' τους, τζιαι που πάντα περπατούν πολλά γλήορα τζιαι μιλούν τζιαι στο κινητό κρατώντας ένα γέριμο σαντουιτς στο σιέρι τους, πάντα μισοφαγωμένο διότι ΠΟΥ ΝΑ ΕΒΡΟΥΝ ΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΦΑΝ?? Αφού ΠΝΙΟΥΝΤΑΙ, είπαμεν...
Τζιαι μετά οι διάφορες νοικοκυρές με τις τσάντες με τα λαχανικά τζιαι τα φρούτα μέσα που πάν ολόισια σπίτι να μαγειρέψουν, άλλωστε εκόντεψε τζιαι μεσημέρι... Οι περιποιημένες, με τα ταγιέρ τραπεζικοί υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, δικηγορίνες, κτηματομεσίτριες δύο δύο, τρείς τρείς την ώρα του μεσημεριανού διαλείμματος που μόλις την "εκάμαν αμπέλι" τζιαι κόφκουν βόλτες μεστο ηλιούδιν με το τσιγαρούδιν στον σιέριν, για να χαλαρώσουν όσον μπορούν.., που μεταμορφώνονται από αδίστακτες , απρόσωπες σκύλες slush επαγγελματίες που πιθανότατα να καταπιέζουν τους υπαλλήλους τους , σε κοριτσόπουλα που απλά σιέρουνται την βόλτα τους.. Τι σου είναι η απόλυτη χαλάρωση ρε παιδί μου, το " μια ώρα χωρίς στρες"... Μεταλλάσει τον ανθρωπο.

Τζιαι μετά οι μοναχικές γιαγιάδες.... εσιει μιαν συγκεκριμένα που την θωρώ πάρα πολύ καιρό.. Θα'ναι στα 85, ίσως και παραπάνω... Μια λεπτή, σχεδόν διάφανη φιγουρα με μακριά άσπρα μαλλιά, μικρό προσωπάκι, ντυμένη πάντα πολλά πιο μοντέρνα από την ηλικία της, με παντελόνια, τζιαι μπλουζάκια από πάνω και με την καμπουρίτσα της που τόσο την χαρακτηρίζει.. το μπαστουνάκι της τζιαι πάει.... Αργά, αργά αλλά πάει...Νομίζεις πως τίποτε δεν την σταματά.. Φαίνεται της ότι στα νιάτα της ήταν μια νεράιδα πολλά όμορφη, τζιαι πολλά στυλάτη...Πρέπει να επελλανίσκαν οι άντρες για πάρτη της.. Τον τζιαιρόν τζίνον...
Τζιαι εν ηξέρω γιατί, αλλά είμαι πεποισμένη πως την λαλούν Brigitte..

Η ώρα επέρασε ...Ο ήλιος σιγά σιγά κρύφκεται...τζιαι αρχίζει αερούδιν.. Άνεμο στην βράκα μου λοιπόν τζιαι αέρα στα πανιά μου...
Είπαμεν .."εχουμε τζιαι δουλειές" : )

τέσσερα λεπτά

Χτες , μετά την εγγραφή μου στο blogger / πράγμα που ήθελα να κάμω εδώ και κάμποσο καιρό αλλά όλο και δεν το τολμούσα, όλο και δεν το αποφάσιζα και γενικώς τα κλασσικά που κάμνουμε όταν δεν παίρνουμε απόφαση για να κάνουμε ενα βήμα παραπέρα/ αποφάσισα να γιορτάσω την κίνηση μου με μια ταινία στο σινεμά .. "τεσσερα λεπτά" , ο τίτλος...στα γερμανικά, αφού ήταν γερμανική η ταινία "vier minuten"..
Μπορώ να πω με σιγουριά, οτι ήταν μια από τις πιο καλές και δυνατές ταινίες της χρονιάς. . σύμφωνα πάντα με την ταπεινή μου γνώμη.. Η προσπάθεια, η υπέρμετρη προσπάθεια μιας ηλικιωμένης καθηγήτριας πιάνου, που εκτελεί την ποινή της στην φυλακή, να προετοιμάσει για ενα διαγωνισμό πιάνου, την αντιδραστική , επιθετική, επίσης φυλακισμένη νεαρή Jenny..που εννοείται ήταν ενα σουπερ ταλέντο στο πιάνο..διάνοια που λέμε. , One of a kind, που λαλεί τζιαι ένας γνωστός μου. Ερμηνείες που σου σηκώνουν την τρίχα.. Δείτε το ανεπιφύλακτα.

'Εχω σιήλια μασκαραρίλλικια να κάμω σήμερα, αλλά παίζω πελλόν διότι ενθουσιάστηκα με την έναρξη του blog μου τζιαι γράφω αβέρτα.. Έσιει όμως τζιαι ένα σφυρίν που μου φακκά πάνω στην τζιεφαλή τζιαι λαλεί μου, "σηκώθου, κλείστα τζιαι εν 9.30 η ώρα ήδη..η μέρα προχωρά.." Γι'αυτό τζιαι πρέπει να είμαι πολλά σύντομη σήμερα.

Έξω ο καιρός γκρίζος , μαύρος τζιαι γέριμος... Κόφτει με όμως?

Έτσι τζι'αλλιώς, εν τζιαι πως ήταν να πάω να τζιλιούμαι μεστα πάρκα.. Πού έτσι τύχη..

Εν ηξέρω γιατί, αλλά μέστ'αφτιά μου , έσιει που το πρωί που ακούω το εξής:
"κάντε υπομονή ώσπου νά΄ρθει καλοκάιρι, κάντε υπομονή, θάν' η αγάπη σας φτηνή ".. το γνωστό άσμα του Κηλαηδόνη.. Τωρά γιατί συμβαίνει αυτό, εν ηξέρω να σας πω. .
Για που επέλλανα τέλεια, για που απλά έχω όρεξη για τραουδκιές, για που απλά λείπει μου λλιον καλοκαιρι....

Τζιαι για να είμαι εντελώς ειλικρινής, δυστυχώς εν το τελευταίο..

Υπομονή λοιπόν.