φωτεινό παγκάκι

Εχω την εντύπωση πως κάτι εν πάει καλά σήμερα... το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μου, όπως θα έλεγε γνωστότατος συγγραφέας και εκατομύρια θαυμαστές του, αλλά από την από την αντίθετη κατεύθυνση.
Εν πάση περιπτώση εμένα σήμερα πάντως , εν εναντίον μου που συνομωτεί...
Και εξηγούμαι:
εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες, στενοί μου φίλοι, κανονίζουν και οργανώνουν το ταξίδι τους προς την πόλη την οποία κατοικώ τα τελευταία 3 χρόνια, κλείνουν ξενοδοχεία, αγοράζουν αεροπορικά εισητήρια, γενικώς "κουρδίζονται" να ερθουν να με επισκεφθούν για να χαριεντιστούμε μαζί και να περασούμε μερικές μέρες παρέα... Μπαίνουν λοιπόν σήμερα το πρωί στο αεροπλάνο των κυπριακών αερογραμμών από την λάρνακα, δενουν τις ζώνες τους και κλείνουν τα μάτια και εκεί που ετοιμάζονται να αρχίσουν τις δεήσεις και τις θρησκευτικές τελετές , τύπου "θεέ μου βοήθα μας , να φτάσουμε καλά" τσουπ !!.... "κατεβείτε", λαλεί τους η αεροσυνοδός, " έχουμε τεχνικό πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε " .....
Με ειδοποιούν και μένα και καθόμαστε γενικώς , και ούλλοι μαζίν , σε αναμμένα κάρβουνα αναμένοντας τα νεότερα.

Mετά το ανακοινωθέν αυτό, ανακαλύπτω παράλληλα ότι το ψυγείο μου είναι "οφκερο και ορφανό"και βγαίνω κατόπιν για ένα γρήγορο σούπερμαρκετ.. . Πάνω στα τζάμια των παρκαρισμένων αυτοκινήτων , παρατηρώ και βλέπω με ορθάνοιχτα και γουρλωμένα μάτια..." χιόνι?? που εβρέθηκεν το χιόνι?? μα πότε? "... Αγνοώ πλήρως την εικόνα αυτή και προσπαθώ να περπατώ μόνο όπου πιάννει ήλιος...Διότι σήμερα, αγαπητοί μου, έχουμε και ήλιο .... Για το χιόνι , είπαμεν, εν μας κόφτει.

Στην επιστροφή προς το σπίτι, επέρασα μπροστά από μια σειρά από παγκάκια...κάποια πιασμένα, με διάφορους που επροσπαθούσαν να τους δει λίγον ο ήλιος, και κατά καλή μου τύχη, είδα στο βάθος ένα ελεύθερο παγκάκι που το 'ελουζε το φως και η ζεστασιά του ήλιου.
Επήραν τα πόδια μου φωτιές και σε μισό δευτερόλεπτο επροσγειώθηκα πάνω του. Αμολώ και ένα "αχ ! " αγαλλίασης και πάω να κλείσω τα μάτια... Χρατς! Εξαφανίζεται ο ήλιος από το πεδίο μου, μαυρίζουν τα σύννεφα, μαυρίζει κι' η ψυχή μου.....Μποου ου ου ου ου ου .......!!! Κλαψ ... Ωιμέ ......Καταραμένο Αεροξόλ ....Κτλπ...
Επιμένω όμως... Παραμένω εκεί, εκστατική και περιμένω πως θα με ξαναλούσει με το φως του ο καλός ήλιος... ....... Μα ήλιος γιοκ ! Παρά μόνο κρύο στα κόκκαλα μου και το επόμενο βήμα το μαντέψατε : αέρα στα πανιά μου και έφυγα...τουλάχιστον να γλυτώσω το κρυολόγημα.

Περπατώ ψελλίζοντας " όχι ρε κουμπάρε, όχι ρε κουμπάρε. .. ουφ , βαχ, γκουχ ..."

Γι'αυτό σας είπα, κάτι πάει στραβά σήμερα.